Dans ce roman, je cherche qui étaient mes parents "connus-inconnus" - comme le sont généralement les parents. Ce qui a façonné Emmanuel et Catherine avant qu'ils se marient, avant que je les rencontre, avant qu'on se clashe férocement, avant qu'on se réconcilie plus tard. Où ont-ils puisé cette charge de cultures, d'attitudes, d'attitudes et même de perspective historique, qu'ils m'ont fatalement léguée. Une recherche permise, sinon nécessaire, à l'âge mûr d'un enfant, d'un écrivain - comme le mien l'est maintenant. Étrangement, ce n'est que maintenant que les restes des parents décédés ont été libérés dans les aveux, ce n'est que maintenant que leurs vieilles photographies en noir et blanc ont répondu à mes questions.

Σ' αυτό το μυθιστόρημα αναζητώ ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς μου - όπως συνήθως είναι οι γονείς. Τι διαμόρφωσε τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε με σφοδρότητα, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα. Από πού άντλησαν εκείνο το φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, ακόμη και ιστορικής οπτικής, που μοιραία μου κληροδότησαν. Αναζήτηση επιτρεπτή, αν όχι και απαραίτητη στην ώριμη ηλικία ενός παιδιού, ενός συγγραφέα - όπως είναι πλέον η δική μου. Παραδόξως, μόνο τώρα αφέθηκαν σε εξομολογήσεις τα κατάλοιπα των νεκρών γονέων, μόνο τώρα αποκρίθηκαν στις ερωτήσεις μου οι παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες τους.