« Il faut toujours croire. « Si possible, à autre chose que toi-même. » C'est l'histoire d'Adalet, qui voyage à travers la géographie dans laquelle elle vit tout en essayant de se racheter du premier péché, du premier crime qu'elle a commis dans son enfance. Ce voyage, qui lui a permis de se connaître à nouveau lui-même et son pays, l'a amené à s'interroger sur le véritable mal jusqu'à ce jour. Cela lui permettra de trouver sa place dans la vie sans pouvoir établir de véritables liens et de rencontrer l'amour ainsi que de nombreux sentiments magiques. Récompensé par le prix du livre protégé par le droit d'auteur de l'année 2017 décerné par le World Book Sans Toucher est un roman tissé de surprises qui touchera les profondeurs du cœur du lecteur et restera gravé dans sa mémoire avec la langue sensible et agile de Nermin Yıldırım, la plume puissante de notre littérature. Lorsque vous tournerez la dernière page, vous vous demanderez : « Comment puis-je vivre pleinement ma seule et unique vie ? » Maintenant, je comprends qu’une personne ne peut pas connaître sa magnifique beauté jusqu’à sa mort. Ni celui du monde, ni le sien. La balance du cœur ne peut pas mesurer correctement la valeur de tout ce qui n’a pas été perdu. Si seulement tu savais, oh si seulement tu savais...

"İnanmaya ihtiyacı olur hep insanın. Mümkünse kendinden başka bir şeye." Çocukluk yıllarında işlediği ilk günahı ilk kabahati telafi etmeye çalışırken yaşadığı coğrafyayı boydan boya kateden Adalet'in hikâyesi bu. Hem kendisiyle hem de ülkesiyle yeni baştan tanışmasına vesile olan bu yolculuk gerçek kötülüğü sorgulamasını o güne dek sahici bağlar kuramadan yaşadığı hayattaki yerini bulmasını ve pek çok büyülü duygunun yanı sıra aşkla da karşılaşmasını sağlayacaktır. Dünya Kitap 2017 Yılın Telif Kitabı Ödülü'ne layık görülen Dokunmadan edebiyatımızın güçlü kalemi Nermin Yıldırım'ın duyarlı ve kıvrak diliyle okurun hafızasına kazınacak yüreğinin derinliklerine dokunacak sürprizlerle örülmüş bir roman. Son sayfayı çevirdiğinizde kendinize soracaksınız: "Şu biricik hayatımı nasıl hakkıyla yaşarım?" Artık anlıyorum insan görkemli güzelliğini ölene dek bilemiyor. Ne dünyanın ne kendisinin. Kalbin terazisi yitirilmemiş hiçbir şeyin kıymetini hakkıyla ölçemiyor. Oysa bir bilseniz ah bir bilseniz...